Senne rozmyślanie!

Jasną i szeroką a więc piękną drogą
Wędruję sobie samotnie w nieznane
Tylko w dal moje oczy patrzeć mogą
Choć dookoła zielone łąki zadbane

Niepewność ktoś zasiał w mej duszy
Że dla mnie tutaj miejsca już nie ma
Opuszczam więc nieprzyjazne tłumy
I wędruję przed siebie.Już do Nieba?

Być może czasu mam - nie tak wiele
Może rok,dwa lub tylko - jeden dzień
Choć czasem jestem, jak polne ziele
Wolę, by ta wizja była na razie snem 

Wtedy obrazy dziwnie się przesuwają
Jestem sama, to znów ktoś koło mnie
Rozmowy głośne powoli się zacierają
I czuję, że jestem właśnie w tym śnie

Wędruję dalej spokojnie szeroką drogą
Analizując swe Życie i myśli też swoje
Że świat jest piękny - tak myślę sobie
A samo Życie? - Bardzo nam drogie!

Bo jest wielkim darem i naszym cudem
Lecz przemija, jak jedno z oka mgnień
Kochajmy więc sercem ludzi i przyrodę
 By się przekonać, że Życie - to jawa
                A nie sen!!

                              Leszno, 23 październik 2012r.